Chwalenie dziecka, nie jest wbrew pozorom proste. Nie chodzi o to, aby powiedzieć dziecku: jesteś najlepszy, albo piękny obrazek, gdyż są to zwroty oceniające. Zwroty oceniające nie motywują dzieci, do kontynuowania działania, a nawet potrafię je zniechęcić. W tym artykule dowiesz się, jak skutecznie chwalić swoje dziecko.
Ważne jest, abyś zwrócił/a uwagę na to, co jest widoczne.
Kiedy Twoje dziecko ułoży wielką wieżę z klocków, możesz powiedzieć „Widzę, że wykorzystałeś wszystkie niebieskie klocki, to było wyzwanie!” Albo „Ta wieża jest twojego wzrostu, musiałeś wykorzystać wszystkie klocki i dobrze to rozplanować, żeby stała się równa z tobą”. Kiedy dziecko ubierze się samodzielnie możesz powiedzieć „Założyłeś spodnie i koszulkę, nawet skarpetki masz poprawnie założone, gratuluję!”.
Bądź ciekawy/a, dopytuj o to, jak dziecko wykonało daną rzecz, skąd miało taki pomysł, co chciałoby zrobić później.
W tym przypadku również nieocenianie dziecka jest bardzo istotną kwestią. Opisuj zaangażowanie w wykonywaną czynność. Dzięki temu, pokazujesz dziecku, że je doceniasz. Kiedy dziecko posprząta samodzielnie zabawki, możesz powiedzieć „Dzięki twojej dokładności, każda zabawka trafiła na swoje miejsce”. Kiedy dziecko trafi do bramki piłką, możesz powiedzieć „Widziałam/łem, że kilka razy próbowałeś nakierować piłkę do bramki, aż za którymś razem trafiła dokładnie tam, gdzie chciałeś”.
Spróbuj powstrzymać się od krytykowania dziecka. Postaraj się nie zwracać uwagi na to, co Twoja pociecha zrobiła źle. Zamiast tego, możesz powiedzieć „Jeszcze wczoraj nie mogłeś/aś przypomnieć sobie, jak pisze się literę „U”, dziś pamiętałeś/aś, że można skojarzyć ją z uśmiechem.
Kiedy dziecko zniechęca się jakimś zadaniem, jest rozdrażnione bo akurat coś poszło nie po jego myśli, zwykle WAŻNIEJSZĄ kwestią będzie ZAAKCEPTOWANIE jego uczuć. Dziecko ma prawo czuć negatywne emocje, a Ty możesz mu pomóc je nazwać.
Drogi rodzicu, każdą z tych strategii dopasuj odpowiednio do wieku dziecka. Skuteczne pochwały będą wzmacniały zachowanie dziecka. Postaraj się skupić przede wszystkim na pozytywnych wzmocnieniach.
Faber, A., Mazlish, E. (2001). Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły. Poznań: Media Rodzina.
