Dziecko ostatnio dużo pije lub schudło w krótkim czasie? Wykonaj badania, gdyż może to być cukrzyca. Przeczytasz o niej więcej w dzisiejszym Kąciku Rodzica.
Cukrzyca jest to choroba polegająca na zaburzeniu wydzielania insuliny przez trzustkę, jest ona wytwarzana w zbyt małych ilościach lub w ogóle. Insulina jest to hormon, który obniża poziom glukozy we krwi.
Istnieje wiele podziałów cukrzycy taki podstawowy wyróżnia cukrzycę typu I, II oraz ciążową ze względu na przyczynę powstawania. Typ II charakterystyczny jest dla osób starszych i jest chorobą cywilizacyjną. Może być spowodowana nadmierną masą ciała, nieprawidłową dietą i siedzącym trybem życia. W zależności od zaawansowania choroby może być leczona tabletkami lub insuliną. Cukrzyca w ciąży związana jest z insulinoopornością tkanek w ciąży i może świadczyć o wystąpieniu tej choroby w późniejszym czasie lub się utrzymywać po porodzie. Przyszła mam powinna dbać o odpowiedni poziom glikemii, aby dziecko rozwijało się prawidłowo. W celu wykluczenia tej choroby u ciężarnych dokonuje się badania poziomu glukozy we krwi oraz krzywą glukozową między 24, a 28 tygodniem ciąży.
Cukrzyca typu I jest to choroba występująca u dzieci, młodzieży oraz młodych dorosłych. Układ odpornościowy uznaje komórki trzustki za wrogie i sam je niszczy. Wraz z upływem czasu organ jest coraz bardziej zniszczony, a w rezultacie wydziela coraz mniejszą ilość insuliny. Prowadzi to do zaburzeń niewchłaniania glukozy do komórek i podwyższonego stężenia jej we krwi. Mimo dostarczania pożywienia komórki organizmu głodują, gdyż energia nie jest do nich dostarczana. W celu wypłukania nadmiaru cukru organizm wydala glukozę z moczem – stąd większe pragnienie i częstsze wizyty w toalecie.
Niestety nie znamy dokładnych przyczyn autoagresji organizmu, a medycyna nie potrafi jej powstrzymać, dlatego też nie można całkowicie zapobiec cukrzycy typu I. Może wystąpić zarówno u malutkich dzieci, jak i nastolatków, jednak najczęściej jest diagnozowana między 10, a 14 rokiem życia.
Najbardziej charakterystycznymi objawami jest większe pragnienie i oddawanie moczu niż do tej pory oraz utrata masy ciała nie związana ze zmianą nawyków żywieniowych lub aktywnością fizyczną. Może wystąpić również brak apetytu przewlekłe zmęczenie, suchość skóry i błon śluzowych. W zależności od przebiegu choroby objawy mogą mieć różne nasilenie i postępować dynamicznie. Brak diagnozy w odpowiednim momencie może prowadzić do kwasicy ketonowej, śpiączki, a nawet śmierci.
Leczenie polega na podawaniu odpowiednich dawek insuliny kilka razy dzienne w zależności od spożytej potrawy, aktywności fizycznej. Bardzo ważne jest również dieta, sprzyjająca utrzymaniu prawidłowej glikemii. Rodzice pacjenta/ pacjentki, a potem sam chory/a dawkuje sobie insulinę. Bardzo istotne jest monitorowanie poziomu glukozy we krwi oraz umiejętność dobierania odpowiednich dawek i rodzaju insuliny. U dzieci często wykorzystuje się pompę insulinową, która pomaga w odpowiednim dawkowaniu leku. W przypadku podejrzenia cukrzycy typu I konieczna jest hospitalizacja w celu wykonania badań potwierdzających diagnozę oraz wyrównanie stężenia glukozy we krwi. Rodzice i dziecko w zależności od wieku przechodzą edukację diabetologiczną, aby potrafi odpowiednio kontrolować poziom glikemii oraz odpowiednie dawkowanie insuliny.
Należy unikać produktów bogatych w węglowodany proste – szybko podnoszące poziom glikemii we krwi. Znajdują się one przede wszystkim w takich produktach jak pszenne pieczywo i mąka, słodycze, miód, napoje dosładzane, ciastka i ciasteczka. W zamian sięgać po pełnoziarniste makarony, brązowy ryż, pieczywo żytnie razowe. Owoce dobrze zestawiać, z czymś innym np. białkiem, tłuszczem, aby cukier wchłaniał się wolniej. W każdym posiłku powinny znajdować się warzywa najlepiej w postaci surowej. Należy unikać smażenia oraz produktów tłustych, wysoko przetworzonych. Potrawy przygotowywać poprzez gotowania na wodzie/ parze, pieczenie lub duszenie oraz wybierać produkty z mniejszą zawartością tłuszczu (mięso wieprzowe zamienić na drób).
