Dzieci i młodzież spędzają coraz więcej czasu w świecie wirtualnym w którym są narzucane pewne kanony i standardy piękna. Czy powoduje to negatywne skutki? Dzisiaj chciałabym poruszyć temat na który zwraca się dużo uwagi w ostatnich latach.
Zaburzenia odżywiania najczęściej występują u adolescentów, a dokładniej u dziewcząt w okresie dojrzewania. Przyczyn tego stanu rzeczy należy szukać w tym, że wtedy następuje największe skupienie na własnym wyglądzie.
Drodzy rodzice, wyniki badań alarmują: polskie nastolatki zajmują najmniej korzystne miejsce w rankingu 43 krajów mając najwyższy wskaźnik negatywnego postrzegania własnego ciała. Co to oznacza? Nasze dziewczęta uważajż, że są „zbyt grube” lub „za grube”.
Czasem na zaburzenia odżywiania zapadają dzieci, jednak są to raczej sporadyczne przypadki, a podłoże zachorowania może być kształtowane już w dzieciństwie.
Rodzina
Dzieci obserwują i słuchają. Badania wskazują, że jeśli matka przez całe życie jest „na diecie”, jest niezadowolona ze swojego wyglądu i często to komunikuje , dzieci mają większą skłonność do zapadania na zaburzenia odżywiania.
Przykład płynie z góry? Zdecydowanie. Wpływ matki ma ogromne znaczenie. Wiele kobiet wiążę sukces z wyglądem, szczupła kobieta= szczęśliwa, spełniona kobieta. Takie przekonanie sprawia, że od swojego dziecka wymaga, aby wpisywało się w te standardy.
Warto wspomnieć o jeszcze jednym aspekcie, a mianowicie matce nadmiernie kontrolującej. Wszystko musi wiedzieć, dziecko musi żyć „ jak w zegarku” i tak, jak matka zaplanowała. Jakie są tego konsekwencje? Dzieci szukają przestrzeni, które same będą mogły kontrolować bez pomocy matki. Bardzo często zaczynają kontrolować jedzenie, a mówiąc precyzyjniej: przestają jeść, żeby mieć chociaż kawałek przestrzeni dla siebie.
A czy ojciec ma wpływ? Rola ojca jest również bardzo ważna. Dziecko, a szczególnie dziewczynka potrzebuje usłyszeć, że jest piękna i kochana. Dobrze jeśli słyszy to od obojga rodziców, a szczególnie od ojca.
Dodatkowo niezwykle popularną zabawką jest Barbie będąca symbolem piękna. Tymczasem kobieta, aby byc? taka, jak wspomniana powyżej lalka, musiałaby przy wzroście 204 cm ważyc? 54 kg ( z czego najwięcej ważyłyby piersi). Maluchy już od dzieciństwa są narażone na utrwalanie pewnych wzorców i kanonów piękna.
Środowisko
Główny wpływ mają media społecznościowe ale również koledzy i koleżanki ze szkoły. Nasze życie toczy się w internecie, nie ma więc co się dziwić, że dzieci i młodzież są bombardowane z każdej strony idealnymi obrazkami , a w świecie wirtualnym szukają wzorców.
Idealne ciało po narzuceniu filtrów dla nastolatek jest wyznacznikiem szczęśliwego życia. Ilość lajków, obserwatorów? To cel i główny wskaźnik ich wartości.
Czynniki osobowościowe, np. wysoka potrzeba kontroli, perfekcjonizm, niskie poczucie własnej wartości.
Zaburzenia psychiczne, np. depresja, zaburzenia lękowe.
Krytyczne uwagi ze strony otoczenia na temat odżywiania, wyglądu czy masy ciała,
- Zmniejszenie masy ciała lub brak przyrostu u dzieci. (BMI równe lub mniejsze od 17,5);
- Unikanie jedzenia, stosowanie środków przeczyszczających i moczopędnych;
- Obawa przed przytyciem i zaburzony obraz ciała;
- Brak miesiączki;
- Regularne napady objadania się;
- Chowanie jedzenia;
- Izolacja, brak chęci kontaktu z najbliższymi i rówieśnikami;
- Maskowanie ciała dużymi ubraniami (szczególnie przy anoreksji);
- Nadmierna aktywność fizyczna (szczególnie w krótkim czasie po posiłkach);
- Bóle brzucha, wymioty, wzdęcia;
- Zawroty głowy i omdlenia;
- Wysuszona skóra;
- Podatność na złamania kości;
- Wypadanie włosów, zajady, łamliwość paznokci;
- Próchnicą, choroby dziąseł.
I wiele innych niespecyficznych objawów.
Jeśli któreś z objawów Cię zaniepokoiło warto porozmawiać z dzieckiem bez oskarżeń i złości.
1. Zadbaj o atmosferę. Przygotuj miejsce i wyznacz dobry czas. Jeśli dziecko przychodzi po szkole zdenerwowane to nie jest najlepsza chwila na rozmowę.
2. Mów o tym, co Cię niepokoi ale bez oskarżania. Nazywaj swoje emocje np. Ja czuję się zaniepokojona, ponieważ zauważyłam, że ostatnio bardzo schudłaś.
3. Nie oceniaj i nie wydawaj osądu.
4. Pokaż swojemu dziecku, że jest ważne, kochane i że szczerze się o nie martwisz.
5. Zaproponuj wizytę u specjalisty i zapewnij, że będziesz przy dziecku.
Rozmowa z dzieckiem o zaburzeniach odżywiania jest niezwykle trudna.
Właśnie dlatego bardzo trudne przekonać je do wizyty u specjalisty, ponieważ nie chcą oddawać kontroli.
Anoreksja - inaczej jadłowstręt psychiczny (anorexia nervosa)„zaburzenie odżywiania, które cechuje się silnym lękiem przed otyłością, znaczną utratą masy ciała, obsesyjną troską o swoją wagę, zaburzeniami obrazu ciała oraz brakiem miesiączki u kobiet.
Bulimia - (bulimia nervosa) – żarłoczność psychiczna jest to „zespół zaburzen? odżywiania sie?, dla którego charakterystyczne są nawracające epizody przejadania się, po których następuje nadużywanie środków przeczyszczających i wywoływanie u siebie wymiotów.
Ortoreksja (orthorexia nervosa)- kompulsywną koncentracja na spożywaniu tylko zdrowych produktów. Ścisłe kontrolowanie jakości, miejsca pochodzenia danego pokarmu. Każda osoba, która choruje na ortoreksję ma własne, restrykcyjne zasady komponowania menu. Planuje z wyprzedzeniem wszystkie szczegóły swojej diety.
Bigoreksja to zaburzenie odżywiania dotykające głównie mężczyzn. Osoby postrzegają swoje ciało jako brzydkie, dążą do przyrostu tkanki mięśniowej. Charakterystyczne jest spędzanie wielu godzin każdego dnia na siłowni, stosowanie środków na rozbudowę masy mięśniowej oraz dokładne, skrupulatne planowanie posiłków.
BDD (dysmorfia ciała)- zaburzenie psychiatryczne, które kiedyś nazywane było chorobą wyimaginowanej brzydoty. Chory jest zaabsorbowany wyobrażonym defektem ciała w wyglądzie, postrzega swoje ciało gorzenie niż wygląda w rzeczywistości. Jest przekonany, że wszyscy dookoła również widzą jego niedoskonałości.
Najważniejszy wniosek płynący z dzisiejszego artykułu? Obserwujmy dzieci, jeśli coś nas niepokoi lepiej zareagować wcześniej, porozmawiać i okazać wsparcie.
Czasem dzieci czują się w swojej chorobie opuszczone. Pokażmy im, że nie są same ze swoim problemem.
