Warto uświadomić sobie jaki wpływ ma dzieciństwo, rodziny w jakich się wychowaliśmy, rówieśnicy czy rodzeństwo na całe nasze dorosłe życie.
Ogromny wpływ ma to na wybory jakich dokonujemy, mechanizmy zachowań jakimi się posługujemy rodzaj przywiązania w jakim żyjemy jak również emocje które nam towarzyszą na co dzień.
Nie jesteśmy wstanie zmienić dzieciństwa, ani bagażu deficytów które z niego powstały, ale poprzez zmianę swojego życia czy rozwój osobisty możemy stopniowo pozbywać się negatywnych zachowań, na korzyść siebie czy swoich bliskich. Szczególnie duży wpływ ma to na nasze dzieci. Tylko dzięki własnemu rozwojowi możemy przerwać ciąg przenoszonych z pokolenia na pokolenie przyzwyczajeń i zachowań.
Warto zwrócić uwagę i przeanalizować swoje życie jeśli widzimy u siebie objawy takie jak : niechęć do zmian, trudności w kontaktach z innymi, niezdolność do tworzenia trwałych związków, niskie poczucie własnej wartości czy wrażenie izolacji czy niedostosowania społecznego. Bardzo istotną sprawą jest również to, że nie warto dostosowywać się do idealnych wzorców kultury masowej, nie musimy idealnie wpisywać się we wzorzec przebojowej towarzyskiej i odnoszącej sukcesy zawodowe kobiety. Nie musimy być mężczyzną dobrze zarabiającym, odnoszącym sukcesy zawodowe i spełniającym się w sporcie. Dostosowywanie się do kultury masowej bardzo często czyni ludzi nieszczęśliwych. Powoduje to, że zamiast żyć własnym życiem w zgodzie ze sobą, swoimi przekonaniami i utożsamiać swoje szczęście z poczuciem spełnienia żyjemy próbując odgrywać role według napisanego przez innych scenariusza.
Czy mamy odwagę przeciwstawić się wzorcom kulturowym?
Czy jesteśmy wstanie przeciwstawić się roli kobiety i matki. Zazwyczaj miotamy się między dwoma możliwościami – albo powielamy patriarchalny model kobiety – matki, poświęcając się rodzinie i dzieciom. Drugą możliwością jest przejęcie męskich scenariuszy i stanie się kobietami niezależnymi, skupionymi na swoich karierach zawodowych. Warto zastanowić się czy musimy stać po jednej ze stron, czy nie możemy żyć pomiędzy. Spełniać się w roli matki, ale i pracować zawodowo czy realizować swoje pasje. Czy dookoła siebie mamy tak przyjazne środowisko skłonne pomóc i wesprzeć w trudniejszych chwilach.
Nasi rodzice byli naszymi pierwszymi nauczycielami i najważniejszymi autorytetami. To jakie wzorce nam przekazali, jak nauczyli radzić sobie z trudnościami, jakie metody wychowawcze stosowali, decyduje o tym w jakim stopniu staliśmy się dojrzałymi ludźmi. Jak wszyscy wiemy nie ma idealnych rodziców każdy z nas miał w jakimś stopniu dysfunkcyjne środowisko. Teraz najważniejsze pytanie należy zadać sobie czy udało nam się jako dorosłe osoby świadomie zmienić scenariusze zachowania, reakcji na stres, pozbycie się lęku czy radzenia sobie z złością. Warto się nad tym zatrzymać dla dobra nas i naszych dzieci.
